Getuigenis Monique
Mijn naam is Monique. Ik ben 61 jaar.
Hoe ik dysartrie kreeg
Mijn dysartrie ontstond 4 jaar geleden in 2010 door de ziekte van Parkinson. Motorisch heb ik problemen op het vlak van schrijven. Dit lukt niet meer. Ik had nog nooit van het woord dysartrie gehoord.
Mijn leven vroeger
Ik werkte als verkoopster in een cadeauwinkel. Een drietal maanden nadat de diagnose Parkinson vastgesteld werd, ben ik gestopt met werken. Het was voor mij te moeilijk om te communiceren met de mensen die langskwamen in de winkel. In mijn vrije tijd las ik heel vaak.
Mijn spraak in het begin
Het eerste teken van mijn stoornis was trager praten en woorden niet meer kunnen zeggen. Op dat moment was er nog geen diagnose vastgesteld. Ik ben dan naar de huisdokter geweest die mij nadien doorverwezen had naar een neuroloog. Deze stelde de ziekte van Parkinson vast.
Bijkomende problemen
Motorisch ondervind ik moeilijkheden op het gebied van schrijven. Verder kan ik alles nog zelfstandig uitvoeren.
Mijn therapieproces
Ik krijg nu sinds 3 jaar logopedische therapie. Dit gebeurt twee keer per week aan huis en één keer per week in het ziekenhuis. De therapie in het ziekenhuis is groepstherapie. In de logopedie wordt er geoefend op lezen en spreken. Daarnaast krijg ik ook nog kinesitherapie, waarbij geoefend wordt op evenwicht. De belangrijkste stap in mijn therapieproces was de logopedische therapie, omdat communiceren belangrijk is voor mij.
Mijn alledaagse communicatie
Communiceren is heel moeilijk voor mij. In het begin schreef ik alles op, maar sinds april dit jaar (2014) heb ik een spraakcomputer omdat schrijven niet meer lukt. Ik maak niet meteen gebruik van mijn spraakcomputer, maar probeer eerst zelf te praten. Wanneer mensen me niet begrijpen, gebruik ik mijn spraakcomputer.
Begrip van de omgeving
Alle mensen die ik ken, tonen begrip.
Mijn leven nu
Ik doe nog steeds de boodschappen, maar nu altijd samen met mijn man. Het is voor mij moeilijker om zelfstandig naar de winkel te gaan, daar het praten moeilijk gaat. Koken doen mijn man en ik ook samen. Ik lees nu nog heel vaak en hou van knutselen met mijn kleinkinderen. Ik heb zelf drie kinderen waarmee ik nog heel vaak contact heb. Dit is eigenlijk niets veranderd tegenover vroeger.
Tips voor andere personen met dysartrie
Logopedische therapie volgen.
Tips voor omgaan met personen met dysartrie
Geduld hebben, geef de persoon de tijd om iets uit te leggen.